اتاق تنهایی(Alon Chamber)

پر از بغض تلخم

پر از زخمو عادت تمومش نکن

با اینکه یه عمره رسیدیم ته خط تمومش نکن

شبیه برگ میریزم مث  پاییزی و میری

به اسونی

با یه لبخند دنیامو  به هم میریزی و میری

به اسونی

چه جوری بتونم تحمل ندارم تو یادم بده

با این حال ابری چجوری نبارم 

تو یادم بده

تو این روزای بی رویا  دارم جون میکنم اما

نمیمیرم

هنورزم یادمه حرفات

به این زودی فراموشی نمیگیرم

تویی که عاشقم بودی کجا میری به این زودی

چرا بی خیالت نمیشم

هنوزم

تویی که عاشقم بودی کجا میری به این زودی

تو پروانه بودی چرا من بسوزم

چجوری بتونم تحمل ندارم

تو یادم بده

چرا بی خیالت نمیشم 

تو یادم بده...